yazarların akıllarından çıkaramadıkları

kız anlattı bizimki de inanmak zorunda kaldı tabi. lan sonra barıştık ama nasıl mutluyum varya görseniz... ilk bi kaç gün böyle çok yakın olduk. aramız acayip güzel. ama sonra bişeylerin ters gittiğini farkettim.
lan artık benim sevdiğim kız yoktu sanki yanımda. benimle olan kız kesinlikle o değildi. eskiden yapmaktan zevk aldığımız şeyleri yaparken, her zaman gittiğimiz yerlere giderken yüzünde eskisi kadar mutluluk yoktu. hani ne bilim anlarsınız ya işte. anlıyo insan. yinede bozuntuya vermedim.bi derdi vardır ailevi falan diye.öyle biraz zaman geçirdik. ama gün geçtikçe uzaklaşıyoduk birbirimizden farkındaydım ama elimden bişey gelmiyodu. daha dogrusu onu isteksiz görünce içimden gelmiyodu hiç bişey yapmak...
birbirimizden uzak kaldığımız için kopmuştuk artık.bu böyle biraz geçtikten sonra artık dayanamadı sanırım ayrılmak istediğini söyledi. bende beni istemeyen birine yok ayrılamayız diyemezdim.aslında hiç istemezdim ama böyle olması gerekiyodu.

bi zaman olmayacağını onsuz yapamayacağımı falan düşündüm ama sonra futboldu şuydu buydu derken bi baktım unutmuşum onu. ama asla yazdığım defterimden yada tuttuğum saatlerimden vazgeçmedim.

bu olayların üstünden tam 5 yıl geçtikten sonra bile halen unutmamıştım.zaten o da hatırlatırdı kendini bi şekilde.
en son çıktığı biri oldugunu duymuştum ve artık bana ulaşamasın diye onu her yerden engellemiştim.

ama bu yeterli değildi. annemi (beni büyüten babannem oldugu için ona anne derim) hastaneye götürdüm ve rahatsızlığinın çok ciddi olduğunu ögrenmiştim. o gece onu aradım...

sevgilisi olduğunu bildiğim halde onu aramak istemiştim ne bilim bana hep iyi gelirdi o. telefonu açtı hiç garipsemedi. normal konuştuk. anlattım ne olduysa. dinledi, bana moral vermeye çalıştı.

nasıl anlatsam, sanki sevgilisi yokmuş. biz 5 yıllık sevgiliymişiz gibi konuştu.ilk baştaki kız geri gelmişti sanki.

telefonu kapattık.hastane işleri, şehir dışına gidip gelmeler, işleri toparlama derken bi ay kadar telefonlaşmadık. o görüşme dışında.

bir ay sonra pat bi mesaj geldi.sevgilim konuştuğumuzu öğrendi, seni arayacaktır illaki sakın tartışmayın, kavga etmeyin. arkadaşız de ne olur falan dedi ama bildiğin yalvardı.

ve beklenen telefon geldi sonunda.çocuk beni aradı. iki saat sonra falan.sen benim sevgilimle konuşmuşsun gibisinden bişeyler söylüyo. kızında bana dedıği gibi biz arkadaşız falan dedim. yanlış anlaşılmasın bu korkmak değil liseden hemen sonra iş hayatına atıldığım için çevrem geniştir ama hiç istemedim kavga çıkmasını.

neyse bu bana adımı falan sordu söyledim. güzel güzel konuştuk. kardeşim görúşmeni istemiyorum falan dedi tamam eyvallah dedik kapadık telefonu.

ertesi gün iş çıkışında yanımda çırağım var. bizim cafeye gidicez.
çalıştığımız yerden otoparka arabayı almaya gidiyoz. yolda bu çocuk yanında da zamanında kavga ettiğimiz mahallesinin abileri.

çağırdılar beni gittim. çocukla güzel güzel konuşuyoruz. neyse çocuk eyvallah kardeşim seni yanlış anlamışım demeye kalmadan bana arkadan sopayla güzel bi yerleştirdiler. paşa paşa dayağımızı yedik.

yine eyvallah çektik. gerekli yerlere gerekli uyarılar yapıldı. bir iki hırpalandılar falan. (hızlı geçıyorum buraları)