yeşilçam ın gerçekleştiremedikleri

gökhan güney metaforu:

gökhan güney ayrı bir başlıktır aslında. ancak burada ele almak aslında yeşilçam döneminde filmlerle önemli insan tribini her halukarda başarılı bir biçimde yansıtması beklenirken yer yer ucuzluğa düşülmesi sebebiyledir. sanırım ki o filmleri yazan vatandaş böylelikle kadirizm türünde bir gökhangüneyizm oluşturmak istemiştir. anlatayım sahneyi de karın ağrım dinsin:

antalyada bir otel, gökhan güney otele gelmeden bir dakika önce, vatandaş ile resepsiyon arasındaki konuşma:

-boş odanız var mıydı acaba?
+maalesef kalmadı efendim.
-kalmadı mı?
+kalmadı.(sanki oda veremedi diye üzülüyormuş tribi, o an gerçekçi ama bir dakika sonra yalanlanacak)

gökhan güney otele ayak basar, bandolar filan:

g.g.: boş bir oda rica edebilir miyim?(alçakgönüllülük tribi)
resepsiyon: siz.. ama siz.. gökhan güney değil misiniz?
g.g.:ta kendisiyim.
resepsiyon: bir imzalı resminiz var ise neden olmasın?
g.g.: yanımda yok arabada var getiririm sonra.
resepsiyon: buyurun anahtarınız, 305 numaralı oda, evladım yardım et gökhan beye!

işte böyle bir karizmadır ki her kapıyı açar.