kahverengi göz

ne yeşil ya da mavi gibi coşkunluk veren ne ela gibi tatlı bir ikindi güneşi kıvamında ne siyah gibi karanlık ve derinlik veren göz rengi. sıradan işte.

sıradanlığından kelli göz gibi gözdür. öyle bir güzel gözdür ki yoğun güzelliğinden dolayı sıradan insanların bakışlarından korunmaya daha müsait bir içkinliği ancak gerçek estetik bakışa sahip olanlara sunar.

öylesine sıradandır ki ışıltılar kapladığında renginden çok hale gibi aşk sarar renginin etrafını. öyle sıradandır ki ancak bu göz rengi olanların gözlerinden ruhuna doğru akan nehirde yıkanıp ruhunuzu temize çekersiniz.

öyle sıradan bir göz rengidir ki ayna işlevini en iyi görendir. öyle sıradandır ki süslenip püslenmeden salt güzelliğini dışa vuran cevherini sıradan bir su bardağında sunarak sizi esrik düşlere salmakta zorlanmaz. sıradanlığından aldığı güçle ışıltısını yitirip ruhuna akan nehrin debisinde azalma olduğunda uçurum kenarında yetişmiş yalnız ağaçta şarkı söyleyen yaralı ve ürkek bir serçenin düşmesi gibi yar'ın gözünden düşüşü yaşarsınız.

ne zaman kahverengi gözlü bir yaren buldun sarılıver sımsıkı. daha sana ait, daha sıradan, daha yalın ve saçma benzetmeler için kasan yeni yetme şairciklerin hülyasından uzakta kalmış.

şiirlerde kahve gözleri göremediniz çok fazla, çünkü kahve gözler kendilerini şiir yazamayacak kadar çok seven insanlarla sıradan bir şekilde yaşamayı seçtiler. sıradan.