hiç tanımadığın bir insanın ölüm haberine üzülmek

tanımak ve ya tanımamak önemli değildir.

iki gün önce bi haber aldık, yeni taşınan komşumuz hastaneye kaldırılmış. verem hastası olduğunu duymuştum, hastalığı iyiye gidiyormuş. daha 25 yaşında gencecik bir anne, 5 yaşında dünyalar tatlısı bir kızı var. geçmiş olsun demek için evlerine gittim, olay bildiğimiz gibi değilmiş. hastalığı yüzünden değil, kocası olacak it yüzünden hastaneye kaldırılmış. o şerefsiz kızın boynunun arkasından vurmuş, hemen müdahale olunmuş. buna rağmen felç olmuş, duyuyor ama tepki veremiyor. sadece boş boş bakıyor, teyzesi bunları anlatırken tutamadım kendimi. hastaneye gidip görmek istedim, içeri girince çok daha kötü oldum. boynu sargıda, ağzından burnundan borular girmiş. acı çekiyor ama ağlayamıyor bile, gözleri dolmuş öylece tavana bakıyor ..

dün yeni bir haberini daha aldık, doktorlar yaşamaz diyor. ölüyormuş, bu yüzden hastaneden çıkarıp eve gönderiyorlar. herkes o kadar acımazsız ki! yemeğini suyunu kesmişler, boruları çıkarmışlar. öylece ölmesini bekliyorlar, niye kimse yaşatmak için çaba harcamıyor bu siktiğimin dünyasında? tek derdimiz zarar vermek, o çocuk annesini görmek için bir günlüğüne yani son kez evlerine gidiyor. artık anneannesi ile kalacak, çocukla konuşmak istesem de yapmadım. dayanamayacağımı biliyorum, ne derim ki? üzülme mi? boynunu bükmüş bakıyor etrafa, tek yapmak istediğim şey babası olacak orospu çocuğunu öldürmek. polisler tutuklamış, ama cezasını çekmeyecek tabi. parası neyse verip çıkacak, alkolik köpeğin teki ama parası var işte.

şimdi herkes son haberi bekliyor, bense bi mucize bekliyorum. iki gün önce hiç tanımadığım biri için, şimdi göz yaşı döküyorum. içim acıyor çünkü, yapılanları sindiremiyorum. yeni iyileşiyordu daha, şerefsiz bir herifin yüzünden ölmesini kabullenmek canımı yakıyor hem de çok!!