ulu sözlük yazarlarının terk edilme anları

istanbulda yağmurlu bir sabah beykoz kıyılarında yaşadığımdır;
bekes man; simid yiyelim mi?
x; boşver simidi.
bekes man; neden?
x: çünkü seni artık seve(!)miyorum.

ve çekti gitti. yağmur yağdı. yağmur fena yağdı. bende gidip simidimi yedim. susamlara daldım. ve niçin ortası boş diye düşünmeye zorladım kendimi. ama yağmur fena yağdı ha. ben ağlamadım. yağmur yağdı. çıkışta da param çıkışmadı. bu benden olsun dedi simitçi.- aşinalık barmenedir ve fakat çay simit yanında dahi haysiyetlidir.- eywallah dedim. param yoktu. artık beni sevemezdi. gözleri güzeldi.