aniden gelen dünyayı kurtarma isteği

bugün bastıran istektir. marketten dönüyorum, otobüs durağına doğru yöneldim o sırada poşetin altının yırtılmış olduğunu gördüm. eşyaları diğer poşete geçirdikten sonra poşeti kaldırımın kenarına attım ve durakta sıraya girdim. kulağımda kulaklıklar düşüncelere dalmışım tam önümdeki adamın iğrenç ve sesli bir biçimde yere tükürmesi üzerine kafamı kaldırdım. yürüyen insanlara baktım, sigara içip izmaritini yere atanlar, pet şişeleri ağaç diplerine bırakanlar, peçeteleri yere savuranlar. sıradan ayrılıp sokağa şöyle bir göz gezdirdim binaların önüne çıkarılmış olan çöp poşetleri gördüm. insanoğlu olarak yuvamız olan dünyaya hiç iyi bakmıyorduk. her geçen dakika artan dünya nüfusu kirlenmeyi aza indirgemeyecekti. yere attığım poşete baktım hala oradaydı gittim aldım ve çöpe attım. düşündüm, çöpe attığım bir poşet bu sokağı ne kadar temiz hale getirecek diye, ama eğer herkes bu düşünce içerisinde olursa dünyayı daha yaşanılabilir kılabiliriz. tek başıma dünyayı çevre kirliliğinden kurtaramam ama, dedim en azından bir başlangıç olsun belki insanlara örnek olabilirim. şu amına koyduğumun kirli düşünceler aleminde bari dünyamızı temiz tutalım.