sınıfta soruyu cevaplayabilen tek kişi olmak

her zaman beraberinde özgüven getirmeyen durum. lise yıllarında aşırı şahane bi öğretmenim vardı, yanlış verilen her cevaptaki harf sayısı kadar yerin dibine girerdin. artık daha nası anlatılır bu acımasızlık bilemiyorum, neyse. dolayısıyla sorduğu soruyu bilsem de parmak kaldırıp cevaplamazdım. bi tek ben biliyosam belki yanlıştır, bu kadın beni yer o zaman diye söylemezdim. şimdi onun gibi olmamak için elimden geleni yapıyorum, ibretlik davranışlarıyla 'nasıl bir öğretmen olunmamalı' sorusuna cevap olan şahsını da hiç unutmuyorum.