halk otobüsünde ayakta kitap okuyan insan

herkes gibi, "benimdir" diyecegimdir.

ben de 4 saatimi otobuslerde geciriyorum. hayvan gibi dolu otobuste, insanin bir sekilde kendini rahatlatmaya ihtiyaci oluyor. yoksa cildirir insan stersten.

telefonu acip uludag sozluke baksam rezil oluyorum. basliklari aciyorum ve am sik meme basliklari. sanki insanlar bana bakiyor gibi hissediyorum ve sozlukte takilmaktan vazgeciyorum.

muzik desem hep ayni parcalar kayitli. biktim. acip iki cumle okuyim diyorum sonra.

ve ayni cumleyi 27 kez okurken buluyorum bazen kendimi... ve bazen de kitap yerine, yandaki amcalarin-teyzelerin hikayelerini dinlerken...