neresi lan burası

insanın kaybolduğunda verebileceği tepki.

çok kötü tepkiler almama rağmen kararlılıkla devam ediyorum.

(bkz: bölüm 1)

Kar, bembeyaz ve masum . en azından evimin pencerisinden sıcacık çayımı yudumlarken...

şimdi yine bembeyaz yine masum ama artık kasvetli de. rüzgar " ben de buradayım" dercesine esiyor. parmak uçlarım hissizleşmeye başlıyor. kafamı yerden kaldırma vakti. hemen yanımdaki ağacın narin dalını tutup çekiyorum kendimi. nihayet ayaktayım. etraf olabildiğince sessiz. "kimse yok mu?" diye bağırıyorum fütursuzca . kurtlar karşılık verircesine uluyorlar. çölde susuzluktan ölmek üzere olan bir bedevi gibi seraplar halisülasyonlar görüyorum. sonra ceplerimi yoklamak aklıma geliyor. cebimden çıkanlar gerçekten sevindiriyor(!) beni.

kullanılmış peçete, biraz bozuk para ve vesikalık bir fotoğraf . bir kadın , nedense kendime çok yakın hissediyorum. ve bu kadın kafamda şimşekler çakmasına sebep oluyor. adımı bile bilmiyorum! ne işim var burada? neresi lan burası?