endüstriyel futbol sonrası azalan jübile maçları

dün semih'in örnek davranışı sonrası kendi kendime "bu adam cimbom'da kaptan olarak jübile yapsa lan" dedikten sonra aklıma gelen durumdur. paranın egemenliği sonrası futbolda bizi asıl vuran şeylerin birer birer yitişini izliyoruz. çocukluğumuz jübile maçlarını baştan sona izlemekle geçti lan. bu maçlar olmuyor şimdi. olmaz da zaten. kişiler efsaneler sessizce çekilip gidiyorlar. biz bahisle, transferle, onla bunla uğraşırken vefayı unuttuk gitti yav.

geçmiş yıllarda kalbimizi çalan şifo mehmet, rıza gibi sembol isimleri omuzlarda alkışlarla uğurladığımızı hatırlayınca içim bir hoş oldu. son bir kaç yılda efsane dediğimiz adamlar sessiz sedasız ayrıldı gitti. hasan şaş yuhalanıyordu mesela son senesinde. rüştü çekildi sesiz sedasız. bülent korkmaz'lar deli ibolar.

üstelik mesele o maçın gelirlerinin sporcuya kalması değil. hayvan gibi kazanıyorlar zaten. mesele hatırlamak o adamları. kulüpler, yayıncı kuruluşlar hatta taraftarlar geçmişte ülkemize futbol tarihimize damga vurmuş, en büyük başarıları elde etmiş adamları onore etme ihtiyacı duymadı. futbol artık biraz da bundan tatsız tutsuz.