sözlük yazarlarının itirafları

ilkokuldayken sınıfımızda çingene bir kız vardı, ismi cansu. Kimse cansuyla konuşmazdı, çünkü ailemiz bizi öyle öğütlemişti, pis kızlardan uzak durmalıydık yoksa bitlenirdik...

Beslenme saatlerinde biz yemek yerken cansu bir şey yemezdi, beslenme getiremeyecek kadar fakirlerdi. Bazıları cansu'nun gözünün içine baka baka yemek yerdi. Hiç unutmuyorum bir keresinde sırf bu yüzden başını sıraya gömüp ağlamıştı cansu.

Yanlış hatırlamıyorsam 5. Sınıftan sonra okuldan ayrıldı, gelmedi bidaha. Birkaç sene sonra da duydum ki evlenmiş, çocuğu olmuş. nasıl dünyaya geldiğimizi bilmediğimiz yaşlarda cansu anne olmuştu bile.

O zaman saftık bilmiyorduk tabi şimdi aklıma geldikçe çok üzülüyorum, cansu ne acılar çekmişti kim bilir? Bu acılara biz de sebep olduk bilmeden. çocuk aklımızla bilemezdik zaten ama öğretmenlerimiz de bilemezler miydi? beslenme saatlerinde cansu'ya da yemek veremez miydi okul? kantinden istediğini alması için cebine 3-5 kuruş koyamazlar mıydı? hiçbirini yapamadılar diyelim, cansu'nun gözünün içine baka baka yemek yiyen veletlerin yaptığı yanlışı yüzlerine vurup utandıramazlar mıydı? bunları yapsalardı bence cansu kendini biraz olsun iyi hissederdi. o veletler de hayatlarında unutamayacakları bir ders alırlardı, kişilikleri sağlam oluşurdu. en azından ben öyle olurdum.

ama bunların hiçbiri yaşanmadı. cansu çektiği acılarla kaldı, çocuk yaşta doğurduğu bebeği de yanına kar kaldı.