cahilliğin faydaları

klişe cahil insan mutludur zırvalamasını bir tarafa bırakırsak asıl önemli konu şudur ki en içler acısıdır aynı zamanda; cahil insan öğrenmeye kapalı insandır ve bunun farkına varamaz. her ne kadar ona bu gösterilmeye çalışılsa da tahtadan farksız bir algı mekanizmasına sahip olduğundan sümükleşmiş beyni anlatılanı ve ''bak canım senin doğruların olabilir lakin şöyle de bir şey var'' kısmını mümkün mertebe vücudundaki tüm delikleri tıkayarak içeri almamaya çalışır. sorgulamadan yaşamasının asıl ve en büyük sebebi de doğru bildiği yanlışları mutlak sayması ve üzerine gitmemesidir. ha bunu yapana da bok sürmekten geri kalmaz. kişi özgürlükleri onlara fazla gelir. ta dünyanın bir ucunu çekiştirirler. yaşayamadıkları hayatları hor görür, doğayı ve evreni her şekilde*kirletirler. dünyanın bu halde olmasının sebebi de cahillerdir. bin yıllardır süre gelen safsataların peşine koşmuş, olmayanı putlaştırarak içimize sokmuşlardır. fikir ayrılığı elbette ki olacaktır fakat bu kişiler hayatları boyunca birilerine kölelik etmekten öte bir işe yaramazlar. ve birilerinin hayatları bu köleler sayesinde kolaylaşacak diye demokrasi saçmalaması adı altında başka birileri bu bilileri yüzünden saçma hayatlar yaşamaktadır. dediğim gibi bunlar ağaç da keser, çocuk da siker, köpek de öldürürler. ve bizim nasıl yaşamamız gerektiğine karar verenler de bu beyinsiz kişilerdir.

dünyadaki yanlış olan şeyleri düzeltmek için çabalıyor, daha güzel gelecek nesiller için yaşıyoruz*ve bir de bu duruma sikerim bu cahilleri deyip aramızdan ayrılanlar vardır. seçim senin ya kalıp mücadele edersin ya da siktirip gidersin.

işin özü mirim cehaletin kişinin öz benli dışında hiç bir kimseye faydası yoktur. bu kuralı ben koymadım. yazılan senaryo belli ve ben de herkes gibi rolümü üstlendim oynuyorum. bu sebepten ötürüdür ki öğreniyor ve yaşıyorum. cahillik mutsuzluk demektir. önce bireyde, sonra aile ve toplumda.

(bkz: yaşamak istemem artık aranızda)