bugün

ben bu yazıyı sana yazdım

ben sana ilk yazımı 10 yaşındayken, anıtkabir'de yazmıştım. senin kabrinde. seni hiç görmedim gözümle. sadece fotoğrafların ve bi kaç tane de sesinin kaydığı videolar seni bana tanıttı. dünyaya gelmiş en büyük insan dedim senin için. çok büyük. sanki sen hala yaşıyosun ve her an bana bugün ülke ne durumda diyecekmiş gibi bakıyosun fotoğraflarında. ülke kötü. biliyosun. hiç sorma. üzülmemen için boşver dicem ama, sen bu uğurda öldün. yoruldun bu ülke için. boşverebilir misin? hayır tabiki de. ama merak etme. korku da cesaret gibi bulaşıcıdır. sen bunu çanakkale'de gösterdin bize. biz de bir gün elbet gücümüzü toparlayıp uygulicaz. rahat uyuyacağın günler yakındır.
seni çok özlüyoruz.
bir evladın.
edit: ben burda bi mektup yazdım, babamdan öte gördüğüm bi adama. sana ne benim mektubumdan, biyerinize batan bişey mi söyledim sayın eksi veren yazar müsvettesi?