dumur olaylar

ramazan ayında iftara 40 dakika kala dışarıda bi bar taburesi üstünde, kız arkadaşla, sevgili değiliz, otururken, içimden, ulan şimdi herkes yemek yiyecek ha, ne yesem diye düşünürken, kız arkadaşımın annesinin mekana dalması sonucu, hadi çocuklar sizi yemeğe götüreyim der, içimden lan helal olsun ha iyi kadınmış derken, atlıyoruz arabaya, yol alıyoruz, ulan bakıyorum buralar nere hiç görmemişim daha önce, bir bakıyorum belediye aşevi yazıyor, herhalde kadın hayır yaptırdı diye düşünürken bi an kendimi 1453 kişinin en arkasında 3 kişi sıra beklerken buluyorum. aman allahım. aşevinde yeriz mühim değilde, o sıra neydi lan öyle, hadi onu geçtim, bizden, hatta her birimizden bahsediyorum şu an, oraya öylesine gidenlerden bile, daha fazla ihtiyacı olan insanlar varken, kız arkadaşımla sıranın çok uzun olmasını bahane edip, ayrılıyoruz, yürüyoruz yürüyoruz yürüyoruz. sonra telefonda annesini aradık tam bir saat sonra kadın hala sıra bekliyormuş, sonra nasıl güldük anlatamam ya. öncesinde bu davranışı için teşekkür etmiştim zaten kadına. sonra yürürken mühim olan niyet iyi niyet diye de eklemiştim içimden, nereye götürmüş olsa da.

edit:imlacık.