hatırladıkça iç burkan garibanlık anıları

efendim ben lisedeyken ankara'da oturuyorduk. sene 2009 falan. ilkbahar mevsimini yaşadığımız bir gün annemle babam dışarı bir yere gidecekler bende arkadaşlarla buluşmaya gideceğim. onlar önceden çıktılar bende hazırlandım falan... neyse çıktım evden koridorda bir kadın elinde çocuk benden para istiyor. bende klasik ''allah versin'' lafını söyleyip asansöre bindim. asansördede bizim apartman görevlisini gördüm. ona ''bizim katta dilenci var'' dedim. sonra kapıda da bir arkadaşı gördüm o esnada. ''naptın, nettin'' falan derken bizim görevli, kadını kızarak dışarı attı tabi bende otobüse binmek için yürümeye başladım. kadın bana yaklaşarak ''ben senden para istedim, sen gidip beni şikayet mi ettin ? allah belanı versin senin'' diye konuşuyor. tabi bende efendi kişiliğimi bozmamak adına adımlarımı hızlaştırdım arada dönüp göz ucuyla bakııyorum kadının ağzı hareket ediyor ve bana bakıyor. sonra ben otobüs durağına vardım minibüs bekliyorum. otobüse bincem ama kart yok. o dilenci dediğimiz kadın geldi, otobüse bindi ben mal gibi minibüse bindim. sorsan o dilenci, fakir amk ! bu da böyle bir hikaye işte. o durum bana nedense koydu amk !