hatırladıkça iç burkan garibanlık anıları

Okuldan ayrılmıştım ve ailemi yüklü bir tazminatın altına sokmustum. Babamdan hala daha 5 kuruş para istememisimdir. Zaten bir kapandım eve ders çalışmak için. Ders çalışmak için derken okulu bıraktım ama yine okumak istiyordum, ayrıldığımda ygs başvurularının son günüydü. Ilk iş gidip başvurdum. Öğleden sonrada dershane ile konuşup kitapları aldım. Aklımda tek bir hedef vardı, hukuk u kazanmak. Sınava 2 ay vardı. 4 ay sonrada lys, bilen bilir. Dediğim gibi sözlük neler çektim ben bilirim. Okulu bırakmamdan dolayı aile bireylerinin bana karşı olan sert tutumları. Akrabaların acımakli bakışları. Bense biraz da gamsızligımin yardımyla gece gündüz ders çalıştım. Tutunacak tek dalm vardı 2 tane can dostu bildiğim insan. Anne, baba gibi ilgilendiler, biz sana inanıyoruz deyip destek verdiler. Ayrıca askeri okula küçük yaşta gittiğim için sınav tecrübem de yoktu. Müfredata pek yabancıydım. Öyle böyle geçti 4 ay sınav sonuçları açıklandı. Ilçe birinciliği ve devamında hukuk fakultesini kazandım. Ama yetmiyor ışte. Babam sevinemedi bile benim aklımda hem çalışıp hem okumak var. Benim sefil hikayem yeni başlıyor.

edit: avukat oldum. *