babil kulesi

öyküsünün, antik mezopotamyada suriye bölgesinde geçtiği bilinir. üzerlerinde tanrının evlerini bulundurduğuna inanılan zigguratlar ile aynı dönemde yapıldığı kabul edilir. onlarda olduğu gibi babil kulesinde de, güneşte pişmiş kil tuğlalar kullanılmıştır. bu teknolojinin kullanımı, yaradılış kitabının onbirinci bölümünün üçüncü kelamında geçer.

bir tuğla, 800 santigrat derecede, 24 saat pişmeye bırakıldı. bunu, inşaada kullanılacak kil tanelerinin birbirlerine tutunmaları için yaptılar. böylece malzeme bayağı kaliteli oluyordu. hesaplamalara göre, cennete kadar uzanan bu yapının, 3 km'den uzun olma ihtimali hayli zor. bu bile onu, modern dünyamızın en uzun yapılarından bile 5 kat daha uzun kılıyor. yani, mezopotamyalıların en alpinist kısmına vardıklarında, kendilerini cennette sanmalarına sebep olabilecek rakım düzeyinde bulunan yapıda baş dönmesi yaşamaları olasıydı.