ölüm

tek başına insanlara yetecek ibrettir, böyle derler ve mantıklıdır .

ben kendimi ölü düşünürüm bir hadis i şerife dayanarak. annem gibi yakınlarımında ölümünü düşünürüm.

inanın hastalıklı bir olay değil. mesela daha bağlanacaksınız. sevdikleriniz şaşıracak büyük ihtimal değişiminize.

onlara karşı gözünüzün kırtışını kıracaksınız yani daha çok doyacaksınız. yani eskiden daha fazla iyi olacak.. tam doyulmaz onlara...

ölümün kısa bir süreliğine ayrılık olduğu düşüncesine iyice kendinize hazırlayacaksınız. bu iyi, çok iyi bir şey..

mesela anneniz fakirlik dönemlerinizde mantı dökmüştür ve bu konuyu detaylı değerlendirememişinizdir .

bu konuyu açmış ve anneniz duygulanmış ve de sevinmiştir, bu fedekarlığı hatırlandığı için..

dök dök bitmez o mantılar sabaha kadar demiştir size ve siz duygulanmışsınızdır.. hayat bazen çok zor ama allah tan sabır istemek lazım..

yaşarken ölü olma olayı da vardır. bir aşk acısı hemen sonrası mesela..

hz.ibrahim azrail can alırken nasıl göründüğünü sormuştur ve görünce bayılmıştır.

her canlı ölümü tadacamış. zamanı geldiğinde tadarız.. gerçi demiştim ayrılık acısı ile yaşadığımı düşünüyorum ve herkesin tabi ki..