bugün

öğretmenlere emanet edilen çocuklar

tehlikede olan çocuklardır.

o zamanlar 6. sınıftayım. babam antalya'dan ziyarete gelmişti, okula uğradı. eski bir arkadaşıyla karşılaştı, resim hocası. hoca da bizim okula yeni geçmiş, baya baya muhabbet ettiler. en son beni tanıştırıp, oğlu olduğumu söyleyip, sana emanet dedi. adam da ''tabi, hiç merak etme gözüm gibi bakarım'' dedi. aradan 1 ay geçti. sınıf arkadaşımla tartışıyorken ''aynı hoca'' bir an da arkamızdan gelip ikimizi tutup kafa kafaya tokuşturdu. ben savruldum, diğer çocuk önüne düştü. sonra yanındaki tabureyi alıp çocuğun kafasında kırdı. velhasılkelam o hoca bizi dövdü. babamı arayıp; ''emanet ettiğin adam bunu yaptı'' dedim ve telefonu kapattım. bir hafta sonraki derse geldiğinde hocanın suratının her yeri patlamış ve dikiş iziyle dolmuş durumda olduğuna şahit olmuştum. özetle; kimseye kimseyi emanet etmeyeceksin.