babaannenin dedeyle olan diyalogları

dedem çok konuşur. Herşeye herkese bir yorumu vardır. Bu da babaannemi çok kızdırır. Babaannem bir bağırsa, dedem ağzını açamaz. Dün akşam iftara birlikte gittik amcamlara. Dedemler salonda iftar açtı. Biz de oturma odasında. Abim yemek bitiminde yanımıza geldi. Babaanneme; "dedem yine seni konuşuyo babaanne, atıp tutuyo valla" dedi. Babaannem sinirle bardağı masaya vurarak; " açtımı gine o çuval ağzını? Gapanmaz artık. Eh eve bi gidelim. Ben onun elini etene verürüm. Ne biçim adam bilmiyom kı. Bıkdım bu adamdan! " diye bağırdı. Tabi herkes gülmekten yerlerde. Dönüşte de nasihat veriyo; " banabak adam yeter artık beni rezil ettüğün. Biyere gidinci ağzını açma diyom sana. Eve gidelim, soracam sana " diye.