babasız geçen genç kızlık dönemi

asla denilen gibi değildir.

hatta bu durum bazen tam tersi etki yapar. size hayat dersi olur. ve siz babasız kaldılar okuyamadılar,babasız kaldılar kötü yola düştüler gibi saçma sapan düz mantıkta sıçmış lafların söylenmemesi adına çok çok daha dikkat edersiniz kendi adınıza...

bi kere şunu bilelim. insanın karakteri varsa, oturmuşsa babaya ihtiyaç duymaz kendini kontrol etmek için. zaten babam kızacak babam sevmiyo diye yapılmıyo diye görülen herşey yapılır. eğer allah istemiyor emrediyor diye bakarsa o kişi hayata hataya düşmeyecektir...

ben, babası 14 yaşına kadar olan ama bu süre içinde babasından her türlü hakareti her türlü ilgisizliği(asla kıskanmazdı sakınmazdı beni) her türlü kazığı yemiş üstüne üstlük babası onu 14 yaşında,kız kardeşini 12 yaşında, annesini bir dünya borçla terketmiş bir kızım. ama allah şahidimdir ben bugüne kadar annemi ve annemin sülalesinin başını öne eğdirecek birşey yapmadım. hatta ve hatta şu an mühendislik okuyorum ve not ortalamam 3.81 evet atmıyorum yüzde yüz doğru mühendislik fakültesi gibi bi fakültede okul birinciliğine oynuyorum. bugüne kadar hiçbir erkeğin bırakın elini tutmayı sevgili olmadım bile neden mi? çünkü annemi düşündüm hep. annem babamdan dolayı şanssız bir kadındı. ve ben ona evlatlarıyla gurur duyma şansı verdim.
ben hiçbir zaman babamın olmamasından dolayı gevşeklik duymadım. hep ailemin gurur duyduğu, hocalarımın gözdesi, arkdaşlarımın idolü oldum. ve benim şu an ki yaptıklarım yapacaklarımın onda biri bile değil,

bilin istedim...

1 yıl sonra gelen edit; hala bölüm birincisiyim ve çift anadal yapıyorum başka bi mühendisliğe.