yalnızlık

bugün yeni bir gün başladı hayatımda. dünümde kalanları bugünüme aktarabilmek isterdim, hepsini değil tabi ama pek çok şey bıraktım dün'de. ben çok farklı ummuştum bugünü, hatta dünü, hatta ondan öncesini..çok farklı tahmin etmiştim olacakları, bir şeylerin değişeceğini düşünmüştüm içimde ve çevremde. bu kadar yıl yalnız kaldıktan sonra birileri görür beni demiştim, insanlar beni de görürler, beni de severler herhalde demiştim. bir süre de öyle sandım, insanların benim hakkımda ne düşündüklerini çok merak ediyorum aslında ama öğrenemedim hiç.
kimsenin farketmediği gölge adam oldum hep ben. karşımdakilerle konuşmaya çalıştığımda kafaların başka bir yöne döndüğünü farkettim..birisi gelsin benimle konuşsun dediğimde kimsenin uğramadığını farkettim. sinirlerim bozulduğunda kimsenin dikkatini çekmediğimi, düşündüklerimi söylediğimde kimsenin önemsemediğini, beni görmediklerini farkettim.
bilgisayara bağımlı yaşamak eylemini icra eden insanlardan biri olarak çok acı çekiyorum. bütün gün konuşamadıklarımı buraya yazıyorum, ha bir de bir defterim var, oraya yazıyorum. çünkü beni dinleyecek bir insan olmadığını artık biliyorum ve beni gıkını çıkarmadan dinleyen tek varlık defterim benim. hayatım boş, içim boş, kalbim boş, çevrem boş, içi en dolu olan şey etrafımda defterim. geçmişimi ve geleceğimi tahmin edecek, yol gösterecek tek şey de buysa eğer gerçekten bağımlısın buraya.. seni takan yoksa yaşamana gerek yoktur, çünkü sözlerini kimse duymayacaksa, birileri sana bir şey söylemeyecekse, dünyada tek başına ne yapabilirsin ki?
sana önemsendiğini hissettirecek salak subuk şeylere de yönelmeyecek kadar iradeliysen acı çekmeye devam ediyorsun. çünkü aslında aptal da değilsin, uyuşturucu kullanmıyorsun, intihar etmiyorsun, sigaran yok, alkolün yok... en zararlı alışkanlığım bilgisayar ve o da öldürmüyor. garip garip şekillerde egonu tatmin etmeni sağlıyor, sana snein önemli olduğunu hissettiriyor, o tuhaf duyguyu yaşatıyor. aynı eroin gibi ama onun gibi öldürmüyor. biz bir fikre kapılırız çünkü sana önemli olduğunu hissettirir. orada bir halt yediğini sanırsın ama sonu belirsizdir.o belirsizlikte kaybolduğun vakit daha fazla acı çekmeye başlayacaksın. "bana bir şey olmaz" dediğinde zaten yenilgiyi kabul ediyorsun çünkü daha önündekini görmeden kesin bir yargı koyuyorsun aklına. düşmanın senin ne kadar aciz, ne kadar boş olduğunu farkediyor ve ezilip gidiyorsun..