ülkücülerin müzik yapamadığı gerçeği

bir kavram kargaşası var gibi. sadece müzik değil diğer sanat dallarınıda icra etmek için geniş bir ufkunuzun olması lazım. tabularınızı yıkmadan sanatın hiç bir dalında başarılı olamazsınız, sanat tabu kaldırmaz, sınırlar içerisinde yaptığınız hiç bir şey sanat olmaz.

iki tane ozanı karşılaştıralım mesela( ki birinin ozan olduğunu sadece kendi güruhu söylüyor).

aşık mahsuni şerif ve(bu iki isim aslında yanyana yazılamayacak kadar farklıdır, mahsuni bir dünyadır) ozan arif.

mahsuninin şiirlerinde, türkülerinde halkın yaşadığı her şeyi görebilirsiniz, açlık, darbe, sefalet, zenginlik, sevda, gurbet, mapusluk... oysa ozan arife bakın zurnasında üç delik var basıp basıp duruyor. tüm şiirleri, besteleri ; bölündük, delindik, vatan, bayrak, ihanet.. gibi konulara ithaf edilmiştir, bu adamın yazdığı ilkokul kıvamlı şiirlerin hiç birinde toplumsallıktan zerre bulamazsınız.

sonuç olarak müzik yapmak için iyi bir ruha ve tabusuz bir yüreğe ihtiyacınız var. maaleseftir ki ülkücülerde bu yoktur. o sebebptendir ki ahmet kayamızı taklit etmekten öteye gidemiyorlar.