platonik aşk ve başedebilmenin yolları

eğer ulaşamayacağını bir gün anlarsan otomatik olarak vazgeçiyorsun zaten.insan sonradan düşününce onun için ne şebeklikler yaptığını hatırlıyor.kendini ona beğendirmek için kendisi olmaktan çıktığını hatırlıyor.hep derler ya zaman her şeyin ilacıdır.işte bu söz insana aşıkken küfür gibi gelirdi.ama insan her geçen gün olgunlaştıkça zamanın kudretini daha iyi kavrıyor.eğer açılabilinecekse sevilen kişiye direk söylenmeli.söylenmeden kıvranmanın verdiği acıyı yaşamayan kimse bilemez.hele ki platonik aşk yaşayan kişi reddedilmeyi fena halde kafaya takıp ,aşırı gurur yapacak kişiyse ,işte o zaman platonik aşkla geçen her saniye ölüm gelir bu kişiye.bu yüzden mümkünse direk suratına söylenmeli.çünkü gerçekten eğer sizde gönlü yoksa istersen maldivlerde teklif et.hiç fark etmez.olacağı varsa olur.öyle değil mi yani.mesela hiç hoşlanmadığım bir kız bana hoşlandığını altın havuzunda söylese ne yazar ki.zaman ve mekan hiç önemli değil eğer karşı tarafta kıvılcımlar yoksa olması muhtemel değil demektir.sonuçta zorla güzellik olmuyor.eğer bu aşk gerçekten ulaşılamayacak gibi görünüyorsa ,kimse merak etmesin zamanla unutuluyor.hem de nasıl unutuluyor tahmin bile edilemez.eğer unutulmasaydı şu an bu satırları girecek kişi bir sözlük yazarı olamazdı.muhtemelen hayatta olmazdı.zaman sadece biraz zaman...

edit: aslında insan daha mantıklı düşünürse bazen sevdiği kişinin kendisini hak etmediğini ve asla hak edemeyeceğini anlıyor.her işte bir hayır vardır sözü işte tam buraya cuk diye oturuyor.