ahmed arif

her bir şiirinin güzel olmasının yanında özellikle hasretinden prangalar eskittim ve 33 kurşun şiirleriyle edebiyat tarihine adını kazıyan şairlerimizdendir. insan resmen onu kendi içinde halkın içinde hisseder şiirlerini okudukça. ahmet kayanın müthiş bir besteyle renk kattığı ay karanlık şiirini de unutmamak gerekir;

maviye maviye çalar gözlerin,
yangın mavisine rüzgarda asi,
körsem senden gayrısına yoksam
bozuksam can benim, düş benim,
ellere nesi?
hadi gel,
ay karanlık...
itten aç yılandan çıplak,
vurgun ve bela
gelip durmuşsam kapına
var mı ki doymazlığım?
ille de ille sevmelerim,
sevmelerim gibisi?
oturmuş yazıcılar
fermanım yazar
n'olur gel,
ay karanlık...
dört yanım puşt zulası,
dost yüzlü,
dost gülücüklü
cıgaramdan yanar.
alnım öperler,
suskun, hayın, çıyansı.
dört yanım puşt zulası,
dönerim dönerim çıkmaz.
en leylim gecede ölesim tutmuş
etme gel,
ay karanlık.