arkadaşa aşkın itiraf edildiği an

...Artik dayanamiyordum ben de, onunla konusurken her an icim kaniyordu. Icimden seni seviyorum bagirmasi geliyordu... Nasil aciklayim ki... Nasil anlatacagim. O donemde epeyce mektup yazdigim, aslinda nasil oldu da ben kanka dedigime asik oldum ben de anlayamadim. Ve bu mektuplari ilk olarak kendime aciklamak icin yazmistim. Olmado ne yazsam yalan gibi geliyordu. Bir kac ay sonra duzgun yiyemedigim, uykusuz kaldigim ve surekli agladigim icin hayalete benzemeye baslamistim... Sonunda o kadar bunalima girdim ki artik bana ne derse hic fark etmezdi, yanimda olmadigi icin aylarca gelmesini yavlarirdim. Ama gercekten mi o kadar yogunmus benden mi kaciyormus bilemiyorum. Herneyse bu onemli iki soz mesajla gondermek zorunda kaldim. Cektim. Bakakaldim. Bu iki soz aylarca yazdigim suslu, gereksiz aciklamalarim dolu mektuplarimdan bin kere daha guzeldi. Cok basitti. Gonder... ve sessizlik. Obur gun cagri atti, bu cagri ne manasina geldigini sadece tahmin edebilirim ama benimle bir daha konusmadi bile... demek arkadasligimiz bu kadardi.