ibrahim üzülmez

bir insanın mesleği ne olursa olsun, zamanı gelince o işi bırakması gerektiğini gösteren en somut örnektir ibrahim üzülmezin bu yaşadıkları.
yaşın gelmiş bilmem kaça, yaşıtların aynı sahada top koşturdukların, antrenörlüğe soyunuş, kimisi yorumculuk yapıyor, e bırak sen de artık damağında kalsın tadın,
galatasarylı bülent te aynı hatayı yaptı. kaldırmıyor artık vücut ayakların kaldırsada sinirlerin kaldırmıyor, paraya mı ihtiyacın var? şan? şöhret? hiçbiri. hepsi mevcut. peki yurt dışı? bu saaten sonra sözü bile edilemez. e o zaman adama sorarlar neyin peşindesin diye.
her mesleğin emeklilik yaşı farklıdır ibocum. emekliliği gelen bir insan da kendi kendine kenara çekilmesini bilmiyorsa, o saate kadar çalıştğı yere ne kadar faydali olmuş olursa olsun, kovalanarak gönderilir.
peki ya sen istemezmiydin,bütün eski futbolcu arkadaşlarının karması ile beşiktaşın arasında yapacağı bir jübile maçıyla sahayı omuzlarda terketmek ?