yanlış bir algıdan ibaret söylemdir. koca evrende bizden başka canlılar olup olmadığına dair elimizde herhangi bir somut veri bulunmamaktadır. bununla birlikte dünya dışı canlı varlıklar olması veya olmaması islam açısından herhangi bir sorun teşkil etmemektedir. zira Kur'an bu konu hakkında bize bilgi vermemiştir.

Allah'ın Dünya'da sadece Mezopotamya bölgesine din ve dolayısıyla peygamber gönderdiği de yanlış bir bilgidir.

“Biz her millete bir peygamber gönderdik. O da “Allah’a ibadet edin, tağuttan uzak durun!” dedi. Sonra onlardan bir kısmına Allah hidâyet nasib etti, bir kısmı hakkında da sapacaklarına dair hüküm kesinleşti. işte gezin dolaşın dünyayı da peygamberleri yalancı sayanların âkıbetlerinin ne olduğunu görün!”(Nahl, 16/36)

"içinde peygamber olmayan hiç bir millet yoktur."(Fâtır, 35/24)

"Her milletin bir Resûlü vardır ve Resûlleri geldiği vakit aralarında adaletle hüküm verilir ve hiçbirine zulmedilmez."(Yunus, 10/47)

görüldüğü üzere allah her kavme bir uyarıcı göndermiş ve dolayısıyla hiçbir insana adaletsizlik yapılmayacaktır.

cevabı evet gömdüler olması gereken sorudur. zira peygamberin yaşadığı dönemden sonra yazılan kitaplara itibar etmeseniz bile Kur'an direkt olarak peygamber döneminde yazıya ve hayata geçirildiği için, içinde yazılanlar o zamanki insanların yaşayış biçimi hakkında bize bilgi verir. örnek vermek gerekirse:

"Diri diri toprağa gömülen kız çocuğunun hangi suçla öldürüldüğü kendisine sorulduğu zaman... " (Tekvir, 8)
"Ortak koştukları şeyler müşriklerden çoğuna, çocuklarını öldürmeyi süslü gösterirdi." (En'âm, 137)

ilgili ayetlere dönemin hiçbir müşriği ''ey muhammed sen neden bahsediyorsun ?'' diye bir itiraz getirememişlerdir.

David eagleman (bkz: beyin senin hikayen)

katılmadığım söylemdir. zira dindarlık değil dincilik arttıkça toplumda ahlaki yozlaşma gözlenir. bu ayrımı doğru yapmak gerekiyor.

gayet yüksektir. bunu anlamak için sosyal medyada mizah sayfalarına göz gezdirmek yeterli olacaktır; lakin aklımızı doğru kullanabilme konusunda yeterli olduğumuzu fazla düşünmüyorum.

islam dinine arap kültürü diyen yazarları göz önüne sermiş başlıktır.

bu eleştiriye açıklık getirebilmek için islam öncesi ve islam sonrası arapların inanç esaslarını ve kültürlerini incelememiz gerekiyor.

öncelikle inanç esaslarına bakmakta fayda var:

-dönemin arap müşrikleri bu evreni yaratan bir allah olmasını kabul etmelerine rağmen bir takım cansız varlıkları ona ortak koşuyorlardı. oysa islam inancı bu düşünceye çok sert bir şekilde tepki göstermiştir.

-aynı şekilde dönemin arap müşriklerinde ölümden sonra hayat inancına rastlanmamasına karşın islam inancında ahiret inancı vardır.

-islam öncesi araplarda, güneş ve ay gibi evrendeki bilinçsiz maddelere kutsallık atfedilirken; Kur'an onların da Allah'ın yarattığı varlıklar olması dolayısıyla onların hiçbir özelliğinin bulunmamasına dikkat çekiyor.

şimdi de kültürel esaslarda gözüken bazı farklılıklara bakmakta fayda var:

-hepimizin bildiği ama ateistleri rahatsız ettiği üzere islam öncesi arap toplumunda insanlar fakirlik korkusuyla kız evlatlarını gömerlerdi. ancak kur'an bu geleneğe karşı çıkmıştır.

-araplar evlatlıklarını kendilerine nispet etmelerine karşın kur'an bunların, onların bir uydurması olduğunu, onları kendi evladımızmış gibi kandırmamamız gerektiğini; buna karşın onlara evladımız gibi bakmamızda bir sakınca olmadığını bizlere bildirir.

-islam öncesi arap kültüründe kabile anlayışı varken; islam ümmet anlayışını getirerek aynı düşünceleri benimsemediğin bir amcan (ebu leheb) yerine, aynı duyguları paylaştığın afrikalı bir köleyi (zeyd) senin kardeşin olarak ilan eder. yani ırkçılığa karşı çıkar.

-dönemin arapları köleciliği bir sorun olarak görmezken kur'an köleliği aşılması gereken sarp bir yokuş olarak tanımlar.

-dönemin araplarında zıhar gibi saçma bir gelenek varken kur'an bunu kaldırmıştır.

şimdilik aklıma gelen bunlar istenilirse bunun gibi birçok örnek bulunabilir

Hollywood filmlerinin oyuncu kadrosunda yer alan arabadır. genellikle yüksek binaların saçak altlarında üzerine düşecek kişileri beklemektedirler.

giderilmeyen şüphe duygusudur. herhangi bir şeyden şüphe duymaya başladığınız anda, düşünceler beyninizi kemirmeye başlamış demektir. bu tıpkı yara olan yerinizi kaşıdıkça kaşıma isteğinizin gelmesine benzetilebilir.