müslim gürses - paramparça

azimli ve çalışkan bir yazar. büyüyünce 1. nesil olacak, kararlı.

bugüne kadar bu başlığın açılmadığını görmek şaşırttı beni. arada makalelerine göz attığım bir akademisyendir. darbe ve Türk modernleşmesiyle ilgili ciddi sorunları olduğunu hemen hemen bütün yazılarından anlama mümkün.

milan kundera varolmanın dayanılmaz hafifliği
üç gündür başucumda duruyor ve daha başlayamadım.

üç sezondur izlememe rağmen hakkında olumlu veya olumsuz bir yargıya varamadığım dizidir. kimi savaş sahnelerinde Spartacus abimizi hatırlatıp heyecanlandırıyor. kimi iktidar mücadelesi sahnelerinde de Game Of Thrones gibi muhteşem bir yapımı hatırlatıyor. içerisindeki varoluş, amaç, hayat içerikli diyaloglar Sartre, Camus esintileri taşıyor. bütün bunlara rağmen sonraki bölümle alakalı bir heyecan ve beklenti yaratmıyor. bazı bölümler sıkkınlık veriyor hatta bir bölümü on dakikada bitirdiğim bile oluyor. ancak her ne hikmetse üç sezondur da takip ediyorum.

çayı tek şekerli seven kişidir. olayı komplike bir şeymiş gibi dallandırıp budaklandırmanın pek bir anlamı yok.

Galatasaraylı değilim oyununu da beğenmiyorum ama tuhaf bir şekilde sempati duyduğum ve her zaman sahada görmek istediğim oyuncudur.

ön sevişmesiz sexe ben sex demem arkadaş. bir halta benzemez.

kocaman bir 0 ( sıfır) yeni de sayılmam neden böyle anlamadır. bu sözlük bana yaramadı.

bursun son günlerinde daha bir değerleniyor.

kendimize has bir yapımız var.

özel bir ilgisi vardır, hemen başka tarafa çekmeye gerk yok.

sözlüğe kız bulma ümidiyle giren abazacanları ziyadesiyle müteessir edecek havadistir.

flash tv yi açmış halay müzikleriyle kendimden geçmeye çalışıyorum. çünkü daha kpss deki "telefon kulübesinde halay çekmek" içerikli sorunun ruhumda yarattığı deformasyonu tedavi edemedim.

dinlerin insanları birbirine düşman ettiği savı o kadarda sağlam temellere sahip değildir. çünkü bütün dinler ( en azından şimdiye kadar haberdar olduğum dinler) özünde iyiyi ve güzeli telkin ederek birlikteliği sağlamaya çalışırlar. yalnız, insan dini referasnları kendi çıkarları doğrultusunda yorumlamaya başlayınca işin rengi değişmektedir. söz gelimi "öldürmeyeceksin" emrinin önünü arkasını kendince doldurarak öldürme işimi meşrulaştırır. bu bağlamda din en büyük ve korkunç silahlardan biridir. en büyük din düşmanlarından biri olarak anılan karl marx bile dini afyondur demeden önce; dini ıstırap, hem gerçek ıstırabın ifadesi hem de gerçek ıstıraba karşı bir protestodur. Din, ezilenlerin iç çekişi, kalpsiz bir dünyanın kalbi, ruhsuz koşulların ruhudur” der. Ayrıca afyon o zamanlar şimdiki gibi kötü bir şey de değildi. anlatmaya çalıştığım şu ki din o kadar da öcü değildir, aksine marx ın da ifade ettiği gibi insanın acılarını dindiren bir afyon/ilaç gibi kullanılabilir.

çok acıdım ama elden ne gelir. töre bu beğenmediklerini uçuruyorlar. ismi lazım değil diğer sözlüklerde de var buna benzer töreler.

öyle sanıldığı gibi, her zaman zorunluluktan doğan bir durum değildir. bazen hatta benim gibileri için bir tercihtir. biraz daha ileri giderek diyebilirim ki kendini bulmak isteyen herkes için gereklidir.

kesinlikle uykucu.

aşka aşık olan koca yürekli insan.

öyle ütopik anlamlar yüklemeyin olay çok basit; sevmiyordur.