öğrenci evindeki hatıralar

hoca başlığa bak be. içim bihoş oldu he hani.
bu evde neler yaşanmamıştır ki?

ilk yemek yapmaktan tut belkide ilk kamyon devirme.
ilk defa ananın babanın olmadığı bi evde pervasızca yaşıyorsun, neler yapmazsın ki?

+ilk kaldığım zaman hemen bi 5+1 aldım. akabinde en ağır metalinden bi cd yaptırdım üstadıma.
sonrası mı? ver gaz aygaz hoca.

efes darklar havada uçuşuyor. derken kapı çaldı ve ilk şikayetimizi aldık, hayırlı ola.
hayır gelen imamdı. bi daha olursa ev sahibine naklen yayın yapacakmış.
yap ülen yapmassan...
neyse terbiyemi bozacak çakal karlos.

velhasıl ilk sevgilimiz, tazeyiz ya sözde. ne tazesi be bildiğin fırlamayız işte.
akranlarım lisede öss ye çalışırken, evde dikiş nakış kursu açmıştım. *

yaa öyle üstad, ulan en safı geldi bana sevgilide.
aha karatekir şahittir, aç sor.

birde bu işi ballandıran öğrenim kredisi.
hey gidigünler hey. ayın yedisini iple çekerdim yav.

o değilde bu para nasıl geldiyse(ki hızlı bi şekilde gelir)aynı hızla elden giderdi.

ayın 15i olduğunda cepte 200 lira para,yeter mi lan bana bu?

boşver en iyisi evden çıkmamak, zaten penguen her hafta sonu geliyor.
internette var, su ısıtıcıda var, sevgilide var daha ne istiyosun belanı mı?

hatırlanınca insanı gerçekten üzüntüye giden hatırlardır... * * *

evi iki kere su basması gibi olaylardır.

o kadar aç kaldıktan sonra hatırlanamayacak olaylardır..

içip içip kusanları evine bir daha ki sefere ev partisine çağırmamayı yemin ettiren evdir. evde yatabilecek maksimum kişi sayısı öğrenci evi sahibi tarafından her daim bilinir. *

Öğrencilik süresi içinde gelenin gidenin hesabı belli olmadığın için otel işletiyormuş gibi hissetmek.

zaman zaman mülteci kampına dönen evlerde yaşanan hatırlanası olaylardır.

öğrencilikten 10 yıl sonra:
-ahmet, ne günlerdi be! hatırlar mısın bizim evi?
+hatırlamam mı! amına goyim sen bir gün osurmuştun, alt kattakiler gelip "çocuklar biraz sessiz olun!" demişti!
-hahaha! sende 20 gün aynı çorabı giymiştin. annem eve gelince "bu evde faremi öldü ne?" demişti?
+hehehe! hatırlamam mı kazım!! hey gidi günler hey!!!

hiçbir zaman unutulmayacak olanlardır. o ev balkon kapısı olmasada, kocaman salonda sadece bir koltuk da olsa, mutfağında makarnadan başka koku süzülmese de eve, yeri geldiğinde içip içip ağlayıp gözyaşlarınla ıslattığı yastık kılıfının 15 gündür çamaşır makinesi yüzü görmemiş olması bile güzeldir. o ev sizin ve en sevdiğiniz arkadaşınızla yaşadığınız bir yuvadır. ve yaşanmışlıklar hep içinizdedir. güzel hatıralardır.. anmak bile özletir..