çıplak yaşamak

giyinme ve örtünme fiilinin sadece klimatolojik açıdan insan sağlığı tehditi boyutunda algılandığı bir dünyada asla entry ve başlık konusu bile olamayacak kadar sıradan bir gerçeklik. gerçek insanlığın özü. incir yaprağıyla tasvir edilen hayat başlangıcına en gerçek dönüş anı. herkes çıplak doğar ve çıplak gömülür. gerçeklerin en gerçeği olan insana sözde medeniyetin göstergesi olan suni her türlü rol ve maskenin moda edilmesinin dürüstçe reddidir çıplak yaşamak. herkesin çırılçıplak yaşadığı o dünyada şeytan bile yaşayamayacaktır. girecek maske ve kılıf bulamayacaktır kendine.

ciplaklar kampinda yasamayi secenler icin uygun bir sözdür.

(bkz: nudizm)

kimsenin istemeyeceği bir durumdur. çünkü madalyonun tene değen yüzü canımızı yaksa da derimiz delik deşik ederek, arkasında kanayan, kabuk bağlayan yarayı saklar hep. çıkardığımızda tüm makyajımızı da dahil üzerimizden çıkarıp atamayız o yaraları bedenimizden. bu nedenle korkuluk çıplak kalmaktan. ama yaşanmaya başladığında her şey tüm açıklığıyla. kapanır saklanacak yaralar. iyileşinceye kadar çekilen acı göze alınırsa...

unutulmamalıdır ki rö latif bir açıdan insanlar giyinerek de çıplaklaşır. inançlarının ya da inançsızlıklarının simgeleriyle örtünerek çıplaklaşan ve ayan beyan orta malı olan milyonlarla doludur bu dünya.