bugün

çağdaş dünyanın mimarları olan, geçtiğimiz yüzyılın ve karşıladığımız yüzyılın bireyleri olan bizler, yakın atalarımızla aynı yanılgının paylaşanıyız. bize göre çağdaşlık, sanayileşme hamlelerimizle beraber başladı ve dünyanın en çağdaş insanları bizleriz. haklıyız evet, doğadan yararlanmayı iyi biliyoruz ama bu bizi çağdaş yapmaya yetiyor mu? içinde yaşadığı dünyayı hiç olmadığı kadar çok kirleten ve onu korumayı asla düşünmeyen bizler aslında bu düşüncesizliğimizle çağın gerisinde hem de çok gerisinde kalmıyor muyuz?
kişisel farkındalıkların bu korkunç yıkım karşısında hiçbir anlamı yok. aynı iple tüm insanlık birbirimize bağlandık ve maalesef ipin sonunda ve başında olmanın hiçbir anlamı olmayacak.
uyanmazsak ve cehaletimizin açtığı yaraları sarmaya çalışmazsak, haleflerimiz tarafından en cahil ve en gaddar kuşak olarak hatırlanacağız.
son 150 yıllık adımlarımız hep insanoğlunun yokoluş yolunda atıldı. umarım yol daha çok uzundur ve dönmemize yetecek kadar vakit kalmıştır.