bugün

gençliğimi yedi, bitirdi bu dehşet.

her yumurtayı kırdığımda o yumurtanın içinden tavaya yarı pembe yarı sarılı tüylü ölü bir civciv cumburlop kayıp düşecekmiş gibi hissediyorum.

teknik olarak mümkün mü değil mi muğlaktır.
ya civciv çıkar da, o minik şeyi büyütme yükünün altına girmek zorunda kalırsam korkusudur.
kahvaltıda yumurta yemekten soğutur. açık ve net ayda 1 veya 2 kere yerim yumurta.
arkadaşın yaşadığı 6. Yumurtanın kırılmasıyla tamamlanacak menemenin mundar olması sonucu bilen, gören herkesin hissettiğidir. Mide bulandırabilir, dikkat etmek lazım.
tükettiğiniz yumurtaları köylüden ya da bahçenizdeki kümesten temin etmiyorsanız yersizdir.

sanayi tipi yumurta üretim tesislerinde bir tavuğun bir horozla birlikte olabilme lüksü yoktur. onlar, yaşamlarında bir kez olsun güneşi göremeden, floresans lambalar altında ve yaklaşık 80 desimetreküp hacmindeki tel kafesler içerisinde beslenir, yumurtlar ve ekonomik değerleri kalmadığında da doğrudan kesimhanelere gönderilirler.

biyolojik bir varlık olmaktan ziyade, insanlar tarafından birer üretim tesisi haline dönüştürülmüşlerdir.

- bırakın cenneti! şu dünyada yatacak yerimiz yok yeminle!
genelde köyden gelen yumurtayı kırarken yaşanması daha olasıdır. gerçekten de bir keresinde yumurtanın içinde civciv de haşlanmıştı...
Ömrümü yemistir.

Tabi bizim çiftlikte kumesimiz olduğu ve serbest dolaşan tavuklarımızın köy yumurtasını tukettigimiz için.