bugün

80 askeri darbesi sonrası yeni nesli apolitik kılmak ve benim memurum işini bilir, ben müslümanın zengin olanını severim laf-ü güzaflarını topluma yerleştirmek bundan da mühimi insanların kod ayarlarıyla oynayıp kısa yoldan köşe kapmacılığı emeğe tercih etmek hatta bunu yaparken çaba göstermeden elde edilen kazanç doğrultusundaki zenginliği her şeyden önemli görme riyakarlığını yeni bir gen olarak topluma inşa etme çabası...

kısmen başarılı olmuş bir inşadır bu. para kazanmak uğruna her bir halttan kaçınmamak, falanca da yaptı ben yapsam ne olur modelini kafalara kazımak büyük bir paradoks aslında. yani insanlarımıza küçük yaşlarından itibaren zenginlik ve kendini kurtarmak için her yolu mübah sayan anlayışı özümsettikten sonra yolsuzluğa hırsızlığa tepki koymasını beklemek... sen devlet olarak iktidarlar olarak emeği yüce bir değer olarak görmedikçe herkes de günü kurtarmak ve şu devleti bir punduna getirsek neler yaparız mantığı yerleşmiş olmaz mı? burada insanları mı suçlamalıyız. yoksa bu sistemin açmazını mı? devleti mi çalmayı alışkanlık haline getirmiş iktidarları mı? sorulara kibirli reisten yanıt almak isterim. ama o muhalefetin karşısına çıkacak yürekten yoksun. rasim'iyle barlas'ıyla mutlu. bir de barajı biz yükseltmedik ki indirelim falan bile diyebilir. mazallah.