yolculukların hüzünlü olması

bir yerden bir yere giderken gittiğinde kavuşacağın adam kadarını geride bıraktığını bilmekle başlayan bir acıdır. köklerinde ilk anksiyetenin, doğum anksiyetesini, etkisi olduğu söylenir. anne karnından kopuşun acısını hatırlamış oluruz psikanalize göre. vesselam hüzünlüdür yani.

Nurdal Durmuş'un bir sözü vardır." Hepimiz bütün yolculuklarımızı öleceğimiz yeri bulmak için yaparız."

bir şeyi bir yeri yada birilerini bırakmaktan dolayıdır. hani benim geride bırakıcağım biri yok demeyin koskoca şehir var arkada bırakılan. bir de gitmek var her gitmek hüzün içerir nereye gidiliyor olursa olsun. bu hüzün belki sevincin belki de sadece hüznün hüznü. ve insanlar yolculuk yaparken hep hayallerine bakarlar ve düşüncelerine bu da hüzne etkidir.

ayrılıksa hüzünlüdür
boğazına bir yumruk düğümlenir
kavuşmak içinse güzeldir
dakikaları sayarsın.