bugün

Fransa 98 dünya kupasını izlerken Zidane'a baktım sonrasında henüz 5 aylık olan kardeşime baktım ve dedim ki ahh ulen neler kaçırıyorsun ufaklık. Not: Dayınız!
Bi sik yapamayacaksiniz bosuna yormayin kendinizi. Su 23 luk dayida hala olmedi mi amq.
vay be bir zamanlar benim için ne zor günlerdi bu günler.

şimdi ise başkaları için zor. çoğu kişi o cumartesi pazar sabahı uyuyacak.

ben de bu yıl giricem sınava öylesine. bazıları heyecandan oturamazken hiç umrumda olmayacak. hatta tyt den çıkıp evde fizik bütüne çalışacağım. öyle bir şey.

yani diyorum ki arkadaşlar, hayat görecelidir. bir gün siz de birileri üniversite sınavına girerken uyuyacaksınız sadece. heyecanlanmayın falan demicem abuk subuk. ama ben heyecanlandığım zaman hep "şu an dünyanın başka bir yerinde insanlar yarın cumartesi diye seviniyor, başka biri belki can çekişiyor, belki tokyo'da bir kadın evinde ağlıyor" diye düşünürdüm. bu bana dünyanın ne kadar büyük ve benim sınavımın aslında ne kadar küçük bir şey olduğunu hatırlatırdı hep. gece balkonda gökyüzüne bakıp 7 milyar farklı derdi olan 7 milyar insanın içinde benimki ne ki derdim. öylesine bir insanım.

öptüm gözlerinizden. geçecek ablam. biraz sabır.