yerde yatan dilenci çocuklar

gece gece düşündükçe içimi dağlayan masumlardır. bu soğukta, sokak ortasında, yerlerde sürünüyorlar. bakın suriyeli falan demiyorum, sadece çocuk. bugün istanbul denen şehirde adım başı bu çocuklara denk geldim. birileri tarafından kullanıldıkları aşikar. vicdansız mahlukatlar, çocuklara mendil sattırıp para kazanıyorlar. fakat değinmek istediğim bu alçaklar değil, bu gariplerin içinde bulunduğu perişan vaziyet. dilenmeleri de değil ağırıma giden. hangi çocuk bu soğukta dışarıda, leş gibi yerlerde sürünmeyi hak eder, içimi yakan soru bu. karnımız tok, sırtımız pek. fakat bu insancıkların yanından geçip gitmekten başka ne yapmışız ki?
en fazla bozuk para atıp geçiyoruz değil mi? ben bugün onu bile yapmadım. melek diyor ki tut elinden; burger king'te karnını doyur, lc waikiki'den tertemiz, yeni kıyafetler al, konuş çocukla. yapabildiğin ne varsa yap işte. zor bir şey değil. gel gör ki diğer taraftan şeytan rahat bırakmıyor, diyor ki: bu çocukların hangi birine yetebilirsin? bir kere karnını doyurup iyilik mi yapmış olacaksın? peki ya sonra? annesi babası varsalar eğer okula mı yazdıracaklar sanki? ne değişecek ki? bu dünya böyledir, değişmez. onların da kaderi bu hallerine alışmalarıdır. açıkçası şeytanın söyledikleri daha mantıklı geliyor. işte buyrun şeytanın sözünün geçtiği bir dünya düzeni, yaşadığımız dünya.. bu dünya bitmiş, mahvolmuş, daha da iflah olmaz. bunun sorumlusu bizleriz, hepimiziz.
sigara içmeyen biri olarak arkadaşın boktan murattisini içtim bu düşüncelerle. şimdi müziği koydum yeni kendime geldim.
kumarımı oynadım ve yatıyorum. ve allah'tan da dileğim beni zengin etmesi. en azından çoğu zenginden daha vicdanlı, daha duyarlıyım. tanrı bu dünyadaki adaletin, en azından insan eliyle gelmesine yardım etmeli.

hüzün verdin kardeşim gece gece. bence de şeytanın söylediklerini dikkate almalısın. geçici mutluluk vererek onlara kötülük yapmış olursun inan ki.
dünyanın acımasızlığına maruz kalmış çocuklardır.