yaşlı birine yer vermek

olması gerekendir ama hiç içimden gelmeyendir. bencil olduğumdan değil, beni 5 dakkalık yol bile tutar. midem bulanır, kusmaya ramak kalırım. o sebeten kafamı dayayıp, gözlerimi yummam gerekir. fekat gelen yaşlıların hali çoğu zaman benden iyi oluyor. nerdeyse gidip yaşlılardan yer isteyesim geliyor ayakta kalınca.
hayırlı genç olcam diye heryere kusim mi lan? banane...

adamına göre değişen davranıştır.
ayıptır söylemesi geçen gün bir teyze bakışıyla dövdü beni sağolsun;
bide söylendi bır bır..bende kalkmadım inadına.
kusura bakılmasın ben insana yaşı için değil, insan olduğu için değer veririm.

bu olay istanbul'da gerçekleştiğinde yaşlı amcanın "yavrum sen istanbul'a yeni mi geldin?"demesi ve istanbul'a gerçekten yeni gitmiş olmamla azaldığını anladığım geleneğimiz.

turistik bölgelerde dolmuşlarda denk gelebilirsiniz,
yer verdiğiniz zaman yüzlerinde şaşkın bir ifadeyle,
"that's very kind of you" diyebilirler..

otobüsteki kahraman olmak demektir.
5-6 yaşlarımda annemle misafirliğe giderken otobüse binmişizdir. otobüsün %90'ı gençtir ve otobüse yaşlı bir amca binmiştir. amcanın masum masum bakmasına rağmen kimse yer vermemiştir. ben çocuk aklımla:
-gel amca otur.demiştim.
otobüsteki diğer yaşlılar bağırarak:
+küçücük çocuk bile yer veriyor.
-aile terbiyesi almış.
/örnek alın, örnek.
* ay ne tatlı şeysin sen.
ve otobüsün kahramanı olunmuştur.
(bkz: based on a true story)

can sıkıcı durumdur. bunun için otobüsün en arka kısımlarına oturmak ve önlerden birisinin gönüllü olmasını beklemek lazımdır.

bir banka kuyruğunda ya da rotasında seyreden bir toplu taşıma aracında, ayakta bekleyen yaşlı bir insana yer vermek.