yağmur yağınca aklına şiir okumak gelen insan

yağmur yağarken her bira çakışımda hep aklıma gelen şey.

işte yağmur gök gürlüyor kelepçe ve tenden kafes
bir şarıltı hop hopluyor kancası kandan goncası kızıl heves
damlarıma dolduruyor dolgun damlalarını dilinde soğuk efes
sular ormanlarımla çorak ovalarını bira ve çıtır çerez.

yağmur yağınca çiftçiler adına memnuniyet duyan iyi niyetli kişi de budur.

umarım köroğlu şiirleri okumuyordur insanıdır.

kar yağınca da " her yerde kar var " şarkısını söylemeyi kendine düstur edinmiş insandır.

(bkz: yağmur kaçağı)

düşünmesi bile insanı gülümseten kişidir. o an yanındaki kişinin mutluluğu ise bir başkadır.

duyguları, artan nem oranından kabarmış bulutlarla doğru orantılı işleyen kişidir.*. ne yapsındır, havaya girmiştir *

Bi bas git ya denilesi, duygusal sıçıntı sahibi zat.

"bu durum şart mıdır?" dedirten başlıktır. lakin hiç aklıma şiir gelmez çıkıp yağmurda ıslanmaktır tek aklıma gelen.