yazarların şehitlere bakışı

(bkz: kürt küfür ettirme)

(bkz: şehitler unutulur eğlence başlar)

Bazı piçleri gördükçe şehitlerden utanıyorum.

kendi toprağım için şehit olmuş annemin, babamın yakınları var. zamanında savaşta en çok şehit vermiş ilmiş benim memleketim. allah onlardan razı olsun. benim de yüzümü kara çıkartmasın onlara karşı...

memleketim dışında geleyim güneydoğu şehitlerine.
çok üzülüyorum lan.
2 3 yaşındaki yavruları tabutlarına sarılıp ağlıyor... duygu sömürüsü değil ama ben de babasız büyüdüm. anlıyorum onları. içimi hüzün kaplıyor. hepsini kucaklamak, sarılmak istiyorum.
ve sonra düşünüyorum, ne için şehit oldu o yiğitler ? yavrular ne için ağladı ? bak aponun çıkması gündemde. deydi mi bir halkı kurtarmak için ? kendi ülkelerini kursalar suriye yada ırak gibi helak olacaklardı.
benim kanımdan şehitler onları kurtardı ama nefret ediyorlar bizden.

lanet olsun diyorum. verseydiniz toprak ne b.k yiyeceklerse yeselerdi.
çocuklar babasız büyümeseydi sadece. değer mi amk!

Abimdir,babamdır,kardeşimdir,eşimdir,sevgilimdir. Olabilirdi olabilir. Mekanları cennet olsun.

hepimizden daha şerefli olanlardır. başkasının değil kendi memleketlerinde şehit olmuşlardır. kimsenin başında silahla durup ne konuşuyorlar diye beklememişlerdir. genelde ya pusuda yada eyp/mayına basarak şehit olmuşlardır.
(bkz: beyin amcıklaması geçirirken entry girmek)

Allah rahmet eylesin. Çocuklarına sabır versin. Çok büyük mertebe çok.

dayım.

entry siirt eruh'ta.