bugün

yazarların ailelerinde bulunan insanlardır. örnek vermek gerekirse kendimden örnek vereyim . sülalenin en acınanı , herkes tarafından sevilen , bir o kadar da sevilmeyen insan, herkes tarafından çaresiz , aciz görünen , kimsenin siklemedigi , sırf mecburiyetten sevgi gösterilerine maruz kalan aile bireyiydim . insanların bana yapmacık sevgi gösterilerinden başka akrabalık kavramını hiç tam anlamıyla yaşamadım . onlar için , öksüzdür sahip çıkmak gerek cümlesinin sözlükteki karşılığıydım , ondan dolayı ailenin küçük Emrah'ı olarak kaldım ...
sağ görüşün hakim olduğu tiplemelerdir.

ancak en orijinali bir gün sosyalist, bir gün koyu ak partili, öbür gün ldp'den adaylık koyan, başka gün mhp taraftarı olan ve bu değişim döngüsünü asla kırmayan kuzenimdir.