yaz mevsiminin bitmesi

ara sıra yağmurun yağmaya başlamasıyla birlikte, kısa giysiler giymekten çekinilmeye başlanılır önce. geceleri üzerinize hiçbir şey örtmeden, sere serpe uyunurken, battaniye örtülmeye başlanır. sabahları kalktığınızda varlığının farkına bile varmadığınız güneşin, bazı sabahlar olmadığını farkedip, hüzünlenirsiniz.
**
sabahları otobüs beklerken serin havayla ürperirken, serin ve bulutlu günlerin kasveti çökmeye başlar içinize. havanın daha erken kararacağı, orda burda sizinle takılan arkadaşların sayısının azalacağı, eve daha erken dönme zorunluluğu, sınırlı çeşitteki kış sebzelerinden hazırlanılan yemeği yiyip, kimi zaman üşüyerek, kimi zaman üzerinizdeki kat kat giysilerden bunalarak, televizyondaki dizilerden birinin bilmem kaçıncı bölümünü izlediğiniz, sıkıcı ve bir o kadar da monoton günler gelmiştir. yazın nasıl bittiğini bile anlayamamışsınızdır.

hüzün verir. sebepsiz bir huzursuzluk yaratır insanda kötüdür yani.