yapabileceğim bir şey var mı

Şunu soran insan, ses tonunun kırılmasından anlar o gün sende bir şeyler olduğunu,

bakışlarını kaçırmandan anlar içindeki enkazı boğazından yutkunmaya çalışırken gözlerin dolmasın diye son zerrene kadar kendinle savaştığını.

Gun içinde gidip gelip senin gözlerinde sönen ışıkların sayısını hesaplar,

Azaldıkça endişelenir,

Alıp kaçırmak ister seni ama sen yalnız kalmak istediğini bağırırsın dudaklarını sımsıkı kilitleyerek.

Eli ayağına dolaşır,

ruhu senin etrafında tavaf ederken aynı anda bedeni çakılı kalır seni daha iyi görebileceği bir yere.

sormaz öncesini berisini nedenini suçlusunu mağdurunu,
Sonra o soru gelir irilmiş gözlerdeki rengin tonuyla,

"Yapabileceğim bir şey var mı?"

Varlığını rahatsız etmeden kendi varlığını teslim eder sıkmaktan kızarttığın avuçlarına, kayıtsız şartsız...

insan biriktirirken hesapladığın süzgecin küçüklüğü için bir kez daha minnettar olursun kendine.

iyi insanlar, kendini sana sevdirir.