yalnızlıktan sıkılmamak

yalnızlıktan sıkılan geri zekalıdır.

bazen bede iki arada bir derede kendimi yalnız biliyorum.
işte bende bu kadarım başka bir şey değilim ki diyorum.

Kişiden kişiye değişebilen bir durumdur elbette ama benim psikolojimde biri için kesinlikle olacak şey değildir. Ama arkadaşlıklardan, sosyal ilişkilerden, gönül işlerinden umudunu kesmiş asosyal insanlar artık yalnızlığı öğrenilmiş çaresizlik olarak kabullenmek zorunda hissettikleri için sıkılmazlar. Ama gençseniz, gençliğinizi saçma sapan ÖzgüvensiZ hallerle ve takıntılarla heba etmeyin sakın. Hayat kısa ve genclik insan ömrünün ilkbaharı...

6 yıldır yalnız yaşıyorum daha bir gün de off puf demedim. Yalnızlık çok güzel be bir kere çorabını, donunu yerlere ata ata dolaşıyorsun evin içinde, orayı topla burayı topla derdin yok.

yalnızlığın alışkanlık haline gelmesi sonucu oluşan durum. Hayatınızdaki insanların her zaman hayatınızda olamayacağı ihtimali göz önünde bulunduğunda büyük bir lütuf bu.

kendini yalnızken mutlu olduğuna mecburen inandırmaktır. insan doğası gereği sosyal bir varlık olduğu için elinde sonunda yalnızlıktan sıkılacaktır. "oh ne güzel yalnızım" "gidip biraz yatakta yalnız olayım oh mis" "birazda dışarda yalnızlığımın tadını çıkarayım oh kebab kebab" böyle bir mantık olabilir mi yahu. en azından yalnızlığından sıkılmayan kişinin sözlük gibi sosyal ortamlarda olmaması gerekir mantıken. çünkü insanın bilgisayar başındayken kendini yalnız hissetmesi mümkün değil gibidir.

yanlızlığın güzelliğini anlamış kimsenin içinde bulunduğu durumdur.

Tanım: yalnız olan bireyin artık bu duruma alışması, hatta bu durumla bütünleşmesi ve halinden şikayet etmemesidir.
Günlük gazeteleri okuyarak, kitaplarla iç içe olarak, ders çalışarak, sözlüğe yazarak vs. zaman mümkün olduğu kadar "iyi" değerlendirilmeye çalışılmalıdır. Ve son olarak, yalnızlık güzeldir.