bugün

karadenizli nidası, sözü, bişeyi. yapışıyo insana. şöyle ki;
her insan gibi böğrüme dürtülmesinden hoşlanmam * hatta arada bi ananski tarzı şeyler söylediğim de olmuştur, ama genelde hınk falan derim.
neyse geçen sene 2-3 gün civarı karadenizde bulunmam gerekti. geldiğimde şakabaz bi arkadaşım beni dürttüğünde ağzımdan "uy haçan" sözlerinin çıkmasıyla bir sessizliğin ardından kahkahalar koptu. ama nasıl gülüyoruz yerleri falan yumrukluyorum elim acıo yine "uy haçan" diyorum. ahaha, gençliğim.
komikli hikaye anlatamam ben.
(bkz: karadeniz şivesinin da ve uyy dan ibaret sanılması)