ucuzlayan kavramlar ve seviyesizleşen yazarlar

sözlükte uzun zaman önce başlayan ve son zamanlarda dayanılmaz bir hal alan laçkalaşmaya verdiğim isimdir. bir zamanlar komünist olmayan herkese faşist demek modaydı. bugünlerde ise çeşitli etnik zümrelere küfür kıyamet ithamlar düzmeyene terörist v.b. isimler veriliyor. bu kadar tahammülsüzlüğe ve despotluğa ben de tahammül edemiyorum. herhangi bir konuda entry girerken karşıt ya da farklı fikir sahiplerinin reddolunamayacak tezleri ve delilleri nedeniyle değil, isnad edilecek faşist, kömünist, ateist, şeriatçı, laikçi, hain, şerefsiz ilh.. gibi sataşmalar nedeniyle tedirgin olan tek yazar ben miyim?

kendini bir çeşit Jeanne d'Arc mertebesinde gören ve bu vehimden aldığı hızla atatürk, birlik, dil, milli, askerî (bunlar istatistik kadar şaşmaz kriterlerdir) gibi kavramları sıkça kullanan her yazara faşist, melis, mal gibi yakıştırmalarda bulunan benjamin kastaryan,

üçüncü sınıf ressamların tasarruf gayesiyle 3 renk çalıştığı muhayyel istanbulun fethi tablosu ve lokanta açılışlarında ekmek parası kazanma derdine boy gösteren makam fukarası mehteranın çaldığı hücum marşından müteşekkil videoyu dinlediğinde kendini ulubatlı hasan zanneden ve önüne geleni bu memleketi sevmeye ya da terketmeye zorlayan ve ismini şimdi hatırlayamadığım bir başka yazar iki ucun boklu değnekleri şeklinde ortadadır.

son olarak, bütün gününü birilerini terörist, hain, şefersiz, faşist, ergenekoncu, laikçi (ne demekse) ilan etmeye ayıranlar için bir fon oluşturup emekliliklerini temin etmeyi öneriyorum.