türkçe olimpiyatlarını izlerken duyulan gurur

ileriki yıllarda bu çocukların ve daha binlercesinin ülkelerinde yüksek makamlarda yer alarak "Türk'ün Türkten başka dostu yoktur" düşüncesini çürüteceğini düşünerek duyulan gururdur.

(bkz: başın göğemi erdi)

(bkz: inat ettim allah rızası için türk islama)

yalnızca gülen hareketine mensup okulların katılıyor olması duyduğum bu gururu buruk bir hale getiriyor.
oysa ki ülkemizde bir çok vakıf var, bunlar türki cumhuriyetler başta olmak üzere afrika, orta doğu ve latin amerika gibi ülkelerde okullar açabilirler hatta açmalıdırlar.

o zaman işte bu olimpiyatlar daha çekişmeli hale gelecektir.

yıllar boyu işlenen milliyetçilik duygusunun verdiği anlamsız ve insan düşmanı gururdur.

ahh bir de organzatörleri milli devletin anansını bellemeseler tadından yenmeyecek olimpiyattır.

her renkten her milletten çocuğun ana dilimi konuşuyor olması göğsümü kabartıyor.
ne zaman izlesem o çocukları tüylerim diken diken oluyor ve gözlerim doluyor.
fakat bu gurura yenilmemek lazım, daha çok ülkeye gidip daha çok okul açılmalı.

(bkz: durmak yok yola devam)