türkiye deki en büyük sorun

HERKESiN HER iŞTE iYi OLDUĞUNU SANMASI.KiMSENiN KiMSENiN iYiLiĞiNi iSTEMEMESi.SENDEN iYi OLAN BiRiNiN ÖNÜNÜN KESiLMESi.iNSANIN YÜZÜNE GÜLÜNÜP ARKASINDAN ATILIP TUTULMASI.iŞ HAYATINDA LiYAKAT DEĞiL AKRABALIK YALAKLIK iLiŞKiLERi DÖNMESi.

Halkın inanılmaz derece okuma alışkanlığının olmaması. Bir kamu kurumunda çalışıyorum. Gün boyunca en az 100 kişi ile uğraşıyorum. Genelde insanlar anlamıyorlar.

Maalesef 2-3 yer gezip bazı evrakları toplamaları lazım geliyor. Bir not yazdım. 4 maddelik okuyun diyorum adamlar alıp okumadan gelip tekrar soruyor ne yapacağız diye. Bir tane dilekçe hazırladım sadece 2 adet boşluk var. Adamlar bildiğin boşluk doldurmayı bilmiyor gencide yaşlısıda böyle.

Bazıları mazeret bildiriyor git dilekçe yaz diyorum bana 5 dakika dert anlatan adam ne yazacağım diyor. az önce anlattığını kağıda dök diyorum boş kağıdı önüme koyuyor sen yardımcı ol diye.

birkaç not yazıp kapıya yapıştırdım (şurası şu katta şurada diye) maalesef okumayıp gelip soruyorlar şurası nerede diye.

Son kez şu aklıma geldi kapı numarasına bakıp bakıp 123 numara burası mı diye soran var.

Bu halk böyle iken siki tuttuk tutmaya da devam edeceğiz gibi. Şimdi 2000 sonrası doğan nesli görüyorum hepsinin elinde iyi kötü bir kitap var. Kitap okumayan internete yine iki satır okuyor. Tek umudum onlar. Onlarda traş çıkarsa bu memlekete çocuk yapmak bilemiyorum yani.

Yasal iddaada oranlar çok düşük.

kimsenin birbirini dinlemeyi bilmemesi. herkes anca konuşuyor. insanların bilgiden önce fikir üretmesi. amk yerinde herkesin bir fikri var kimsenin bir sikim bildiği yok.