bugün

insanı derin üzüntüye sokar.

şimdi tedbir amaçlı dövmek nedir, nasıl uygulanır onu tartışmayacam. polemik istemiyorum. ama bu dayaklı-pataklı anılar ekseriyetle lise yıllarında biriktiğinden hareketle pek de makbul bir şey olmadığının altını çizerim. sanırım yeterince ciddi bir imaj bıraktım.

ah oğul, çok zaman var ki tedbir amaçlı yediğimiz bir araba dayaklar yüzünden 17 buçuk gün devamsızlığa rağmen rapor falan alıp evde çizgifilm kuşağı izledik. böyle de çelişik bir hayat düzeni, anlamsız, marjinalite dolu. gündüz nizamcı, akşam alemci.. okulda kartal tibet, evde ruhsar dizisindeki cem davran..

yediğim kafanın, tekmenin hesabını tutmadan bir hatıramı nakledeyim dedim. gene beceremedim.

o zamanlarda ilker diye son derece gıcık bir arkadaşımız var, orta 2 ten beri sakal traşı olur, kışın kalorifer peteklerinin arasına malafatı dayar, sigarayı beyaz anne işi külotunda saklar, velhasıl enteresan adamdır. kısa marlboro içmese adamdan da sayılmaz ama yani referans sağlam. ancak, gün geçmiyor ki birilerine çatıp vukuat çıkarmasın.

ve ilkerin son hedefi cengiz diye bir çocuk. bir gece pusuya düşürüp dövücek, kaçışı yok. sonra bir akşam üstü volki-tolki ile haberleşerek 100 metrelik bir çember içine alıp sıkıştırdık çocuğu. ilker'e göre cengiz kızkardeşine sarkıntılık eden bir sapık, biz diğer 3 kişi ise meyhane kavgalarıdaki figüranlarız. operasyon ise benim eserim, vicdanımdaki sızı ile beraber.

ertesi gün polisle beraber gelen cengiz'in suçsuz olduğu ortaya çıktığında ise şebekemiz yerle yeksan olmuştu. müdür odasında yediğimiz dayağın haddi hesabı yok tabi. ve tabi evde..

***

okul müdürü- meemet oğlum siz eşkıya mısınız, siz hayvan mısınız oğlum? (çottt..)
ben- hoc..
okul müdürü- sus bir de konuşuyorsun pezenvenk! (çat çut!!)
ben- ho...
okul müdürü- defol lan defol git havyan! (bam güm)
(bkz: pardon)
Önce döv sonra özür dile oldu be leyla!Bu ne perhiz bu ne lahana turşusu dedirtir insana!
bknz:Papaz her zaman pilav yemez!