tecahülüarif kurbanı aşıklar

bahtsız insanlardır. bir insanı severler lakin karşısına geçipte bunu söyleyemezler ama sevgi ya bu, illa bir şekilde dışa yansıyacak. kalbe hapsedilmiyor ki. mesela hiç durmadan en gereksiz zamanlarda bile bir hatır sorma, en gereksiz konularda bile konuşma isteği, bir türlü sertleşemeyen duygusal bir ses ve gözlerin haykırmak istediği bir çok şey. sevgi bir yolla ''ben burdayım'' diye bağırır karşıdakine. ama o kalpsiz insan ki anlar bunu,, anlar da bilmemezlikten gelir kim bilir niye? tipini mi beğenmez huyunu mu beğenmez muamma.. karşıdaki de en çok bunu merak eder belki. ama karşıdaki bilmemezlikten gelir onun gözlerindeki aşkla doyurur egosunu da karşısındakinin kalbi hep aç kalır.

edit: bir çok yerde böyle geçiyor efendim bunların başında da uludağ sözlük var ve daha bir çok site.